Kolejne pieski

O poprzednich pieskach pisałam tutaj , nazwałam je wtedy terierami. Zaznaczyłam, że są do tej rasy podobne z wyjątkiem długich okrągłych uszu. Dzięki uprzejmości jednej z pań blogerek, która chyba hoduje teriery, dowiedziałam się, że psiaki te mają naturalnie sterczące krótkie i ostro zakończone uszy, i wcale się ich nie ucina jak np. dobermanom. Tak więc od dzisiaj będę je nazywała teriero-....., hmm, może -jamnikami. No co, przecież to mogą być takie małe, słodkie kundelki, wcale nie gorsze od tych rasowych, prawda?

Ach, muszę Wam kiedyś napisać o jamniku Agaty z Pracowni Sztuk Wszelakich pod Złotym Jamnikiem.
Zwie się Mufin. Mam nawet kilka jego fotek. Opstrykałam go ze wszystkich stron kiedy raczył się ze mną któregoś dnia, wybrać na spacer po skansenie. Ale tak na poważnie, to od kiedy "złapałam" z nim dobry kontakt, to po prostu go uwielbiam.
Tym bardziej, że posiadanie psa było i jest moim życiowym marzeniem. Wiecie, najpierw mama zabraniała, a kiedy już dorosłam, to wyprowadziłam się do dużo mniejszego mieszkania. Nadal nie mam pieska, bo boję się, że będzie cierpiał z powodu zbyt małej "budy". Pozostaje mi jedynie czekać i pielęgnować w sobie to marzenie. Może kiedyś je zrealizuję, np. na emeryturze. Grunt to nie tracić nadziei.
Póki co, mam na razie całą sforę tych własnoręcznie uszytych. Tą oto ironią kończę dzisiejszy post. Pozdrawiam :)
                                                                            Magda